πατροτοπικός

-ή, -ό

(κοινων. ανθρωπολ.) τύπος εγκατάστασης που επιβάλλεται σε ένα ζεύγος νεονύμφων και κατά τον οποίο η σύζυγος έρχεται να ζήσει στην οικογένεια τού συζύγου της.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πατήρ, πατρός + τοπικός. Η λ. αποτελεί απόδοση τού αγγλ. patrilocal < patri- (< πατήρ, πατρός) + local «τοπικός»].